Że rzekł król do Natana proroka: Obacz proszę, ja mieszkam w domu cedrowym, a skrzynia Boża mieszka między kortynami.

Ponieważem nie mieszkał w domu ode dnia, któregom wywiódł syny Izraelskie z Egiptu, aż do dnia tego, alem chodził w namiocie i w przybytku;

Przetoż posłał lud do Sylo, i wzięli stamtąd skrzynię przymierza Pana zastępów, siedzącego na Cherubinach; byli też tam dwaj synowie Heli z skrzynią przymierza Paóskiego, Ofni i Finees.

I rzekł Saul do Achijasa: Przystaw skrzynię Bożą; (bo była skrzynia Boża dnia onego z syny Izraelskimi.)

I rzekł Dawid do Abisajego: Teraz gorzej nam uczyni Seba, syn Bichry, niż Absalom; przetoż ty weźmij sługi pana twego, a goó go, by snać nie znalazł sobie miast obronnych, i nie uszedł z oczu naszych.

 Nie jest uczeń nad nauczyciela ani niewolnik [sługa] nad pana jego.

 Wystarczy uczniowi, aby był [stał się] jak nauczyciel, a niewolnik jak pan jego. Jeśli gospodarza [pana domu] Belzebubem nazwali ileż bardziej domowników jego?

Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi.

 A każdy zawodnik (od) wszystkiego się wstrzymuje, tamci wprawdzie, aby zdobyć zniszczalny wieniec, my zaś niezniszczalny.

 lecz biję moje ciało i zniewalam, abym jakoś, innym głosząc, sam nie został zdyskwalifikowany.

 Ty zaś przetrzymaj zło, jak dobry żołnierz Pomazańca Jeszu.

 Żaden żołnierz nie zajmuje się sprawami codziennego życia, bo (chce) podobać się temu, który go powołał do służby.

 Jeśli trwamy, z Nim będziemy królować; jeśli się zapieramy — i On się nas zaprze;

 Z tego zatem powodu i my, otaczani tak wielką rzeszą świadków, odrzuciwszy wszelkie obciążenie i osaczające (nas) uchybienie [grzech] biegnijmy [szybko dążmy do celu] z wytrwałością (w) przeznaczonych nam zmaganiach [zawodach]. 

 Wpatrując (się) na wiary Przywódcę i Dopełniciela Jeszu, który przeciwko wyłożonej Mu przyjemności [radości] wytrzymał krzyż hańby, wzgardzony, na prawicy także tronu Boga zasiadł. 

Nadto, gdy wołał Pan, Pan zastępów, dnia onego do płaczu i do narzekania, i do obłysienia się, i do przepasania się worem;

Aleć to doszło uszów moich, mówi Pan zastępów. Przetoż wam ta nieprawość nie będzie odpuszczona; aż pomrzecie, mówi Pan, Pan zastępów.

Tedy rzekł król: Izali ty tego wszystkiego nie czynisz z naprawy Joabowej? I odpowiedziała niewiasta, i rzekła: Jako żyje dusza twoja, królu, panie mój, że nie można uchylić się ani na prawo, ani na lewo od wszystkiego, co mówił król, pan mój; albowiem sługa twój Joab, on mi to rozkazał, i on nauczył służebnicy twojej tych wszystkich słów.

A ona rzekła: Słuchaj, panie mój! żywie dusza twoja, panie mój: Jam jest ona niewiasta, któram tu stała przy tobie, modląc się Panu.

A gdy widział Saul Dawida, wychodzącego przeciw Filistynowi, mówił do Abnera, hetmana wojska swego: Czyim jest synem ten młodzieniec? Abnerze! I odpowiedział Abner: Jako żywa dusza twoja, królu, żeć niewiem.

A nadto przysiągł Dawid, rzekłszy: Wie zaiste ojciec twój, żem znalazł łaskę w oczach twoich, i myśli: Niech o tem niewie Jonatan, by się snać nie frasował; i owszem jako żywy Pan, żywa i dusza twoja, że tylko krok jeden jest między mną, i między śmiercią.