I rzekł Bogowie: Oto dałem wam wszelkie ziele, wydające z siebie nasienie, które jest na obliczu wszystkiej ziemi; i wszelkie drzewo, na którym jest owoc drzewa, wydające z siebie nasienie, będzie wam ku pokarmowi.

 I wszelkiemu zwierzowi ziemskiemu, i wszystkiemu ptactwu niebiańskiemu, i wszelkiej rzeczy ruszającej się na ziemi, w której jest dusza żywa; wszelka jarzyna ziela będzie ku pokarmowi; i stało się tak.

Któż gotuje krukowi pokarm jego, gdy dzieci jego do Boga wołają a tułają się, nie mając pokarmu?

Jemuć pastwę góry przynoszą, a wszystek zwierz polny tam igra.

Niech będzie droga ich ciemna i śliska, Anioł Paóski niech ich goni.

Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.

Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.

Który daje pokarm wszelkiemu ciału; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

Otwierasz rękę twoję, a nasycasz wszystko, co żyje, według upodobania twego.

Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.

Przypatrzcie się ptakom nieba: nie sieją ani żną i nie zbierają do spichrzów, a Ojciec wasz niebiański je żywi. Czyż wy nie jesteście ważniejsi niż one?