I było wszystkich dni Setowych dziewięć set lat, i dwanaście lat, i umarł.

Było tedy wszystkich dni Enosowych dziewięć set lat, i pięć lat, i umarł.

Było tedy wszystkich dni Kenanowych dziewięć set i dziesięć lat, i umarł.

I było wszystkich dni Mahalaleelowych osiem set dziewięćdziesiąt i pięć lat, i umarł.

I żył Jared po spłodzeniu Enocha osiem set lat, i spłodził syny i córki.

A Enoch żył sześćdziesiąt lat, i pięć, i spłodził Matuzalema.

I było wszystkich dni Enochowych trzy sta sześćdziesiąt i pięć lat.

I żył Matuzalem sto osiemdziesiąt i siedem lat, i spłodził Lamecha.

I było wszystkich dni Matuzalemowych dziewięć set sześćdziesiąt i dziewięć lat, i umarł.

I nazwał imię jego Noe, mówiąc: Ten nas pocieszy z pracy naszej, i z roboty rąk naszych, z strony ziemi, którą Pan przeklął.

I było wszystkich dni Lamechowych siedem set siedemdziesiąt i siedem lat, i umarł.

I rzekł: Skryję oblicze moje przed nimi, obaczę, jaki będzie koniec ich; albowiem są narodem przewrotnym, synami, w których wiary nie masz.

Dni wieku naszego jest lat siedmdziesiąt, a jeźli kto duższy, lat ośmdziesiąt, a to, co najlepszego w nich, tylko kłopot i nędza, a gdy to pominie, tedy prędko odlatujemy.

I było wszystkich dni Setowych dziewięć set lat, i dwanaście lat, i umarł.

Było tedy wszystkich dni Enosowych dziewięć set lat, i pięć lat, i umarł.

Było tedy wszystkich dni Kenanowych dziewięć set i dziesięć lat, i umarł.

A po spłodzeniu Jareda, żył Mahalaleel osiem set lat i trzydzieści lat, i spłodził syny i córki.

Żył też Jared sto sześćdziesiąt i dwa lata, i spłodził Enocha.

I było wszystkich dni Jaredowych dziewięć set sześćdziesiąt i dwa lat, i umarł.

I chodził Enoch z Bogiem po spłodzeniu Matuzalema trzy sta lat, i spłodził syny i córki.

I chodził Enoch z Bogiem, a nie było go więcej, bo go wziął Bóg.

I żył Matuzalem po spłodzeniu Lamecha siedem set osiemdziesiąt lat, i dwa lata, i spłodził syny i córki.

A Lamech żył sto osiemdziesiąt i dwa lat, i spłodził syna.

Potem żył Lamech po spłodzeniu Noego, pięć set dziewięćdziesiąt lat i pięć, i spłodził syny i córki.

A gdy było Noemu pięć set lat, spłodził Noe Sema, Chama, i Jafeta.

W pocie oblicza twego będziesz pożywał chleba, aż się nawrócisz do ziemi, gdyżeś z niej wzięty; boś proch, i w proch się obrócisz.

Wszyscy umieramy, a jesteśmy jako wody rozlane po ziemi, które nie mogą być zebrane; lecz jemu Bóg nie odjął żywota, ale pewnie umyślił, aby nie wyganiał od siebie wygnaóca.

Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.

Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się.

(Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.)

Wspomnijże na mię, jako krótki jest wiek mój; azaś próżno stworzył wszystkich synów ludzkich?

Boć ci, co żyją, wiedzą, że umrzeć mają; ale umarli o niczem nie wiedzą, i nie mają więcej żadnej zapłaty, gdyż w zapamiętanie przyszła pamiątka ich.

Na każdy czas niech będą szaty twoje białe, a olejku na głowie twojej niech się nie przebiera.

Nawet i wysokiego miejsca bać się będą, i będą się lękać na drodze, gdy zakwitnie migdałowe drzewo, także i szaraócza będzie mu ciężka, i żądza go ominie; bo człowiek idzie do domu wiecznego, a płaczący po ulicach chodzić będą,

I wróci się proch do ziemi, jako przedtem był, a duch wróci się do Boga, który go dał.

Oto dusze wszystkie moje są, jako dusza ojcowska tak i dusza synowska moje są; dusza, która grzeszy, ta umrze.

Przetoż jako przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć; tak też na wszystkich ludzi śmierć przyszła, ponieważ wszyscy zgrzeszyli.

Lecz śmierć królowała od Adama aż do Mojżesza i nad tymi, którzy nie zgrzeszyli, na podobieństwo przestępstwa Adamowego, który jest wzorem tego, który miał przyjść.

Bo ponieważ przez człowieka śmierć, przez człowieka też powstanie umarłych.

Albowiem jako w Adamie wszyscy umierają, tak i w Chrystusie wszyscy ożywieni będą.

 A o ile przeznaczył ludziom raz umrzeć po zaś tym sąd.