Siedem zaś krów chudych i szpetnych, które wychodziły za niemi, jest siedem lat, a siedem kłosów czczych, i wyschłych od wiatru wschodniego, będzie siedem lat głodnych.

Bo już dwa lata głodu było na ziemi, a jeszcze pięć lat zostaje, których nie będą orać ani żąć.

(Przedniejszemu śpiewakowi pieśó Dawidowa.)

I osadza w nich głodnych, aby zakładali miasta ku mieszkaniu;

Którzy posiewają pole, a sadzą winnice, i zgromadzają sobie pożytek z urodzaju.

Dobry człowiek litościwym jest, i pożycza, a rzeczy swe miarkuje rozsądkiem.

Kto zatrzymuje zboże, tego lud przeklina; ale błogosławieóstwo nad głową tego, który je sprzedaje.

Kto sprawuje ziemię swoję, chlebem nasycony bywa; ale kto naśladuje próżnujących, głupi jest.

Obfita żywność na roli ubogich, a drugi ginie przez nieroztropność.

Poranu siej nasienie twoje, a w wieczór nie dawaj odpoczynku ręce twojej, gdyż ty nie wiesz, co jest lepszego, toli, czy owo, czyli też oboje jednako dobre.

Izali każdego dnia oracz orze, aby siał? przegania brozdy, a włóczy rolę swoję?

Izali zrównawszy wierzch jej, nie rozsiewa wyki, i nie roztrząsa kminu, i nie sieje pszenicy wybornej, i jęczmienia przedniego, i orkiszu na miejscu sposobnem?

Bo jako zstępuje deszcz i śnieg z nieba, a tam się więcej nie wraca, ale napawa ziemię, a czyni ją płodną, czyni ją też urodzajną, tak że wydaje nasienie siejącemu, a chleb jedzącemu:

 Kim zatem jest wierny niewolnik [sługa] i rozumny, którego ustanowił Pan nad terapeutami [uzdrowicielami, naprawiaczami] swoimi, (by) dawać im pokarm w porę?

 Zaś dostarczający ziarno siejącemu i chleb na pokarm zaopatrujący, także pomnoży ziarno wasze, da wzrost plonom sprawiedliwości waszej.