Cieszcie, cieszcie lud mój! mówi Bóg wasz.

Mówcie do serca Jeruzalemu: ogłaszajcie mu, że się już dopełnił czas postanowiony jego, że jest odpuszczona nieprawość jego, i że wziął z ręki Paóskiej w dwójnasób za wszystkie grzechy swoje.

 Lecz Jeszu mówił: «Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią». Potem rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając losy. 

 Tak że przeciwnie, (powinniście) raczej przebaczyć i zachęcić, aby czasem takiego nie pochłonął nadmiar smutku.

 abyśmy nie (zostali) przechytrzeni przez szatana, nie (są) bowiem jego myśli nam nie znane. 

Posłał mię tedy Bóg przed wami, abym was zachował ostatek na ziemi, a żebym wam dodał żywności na oswobodzenie wielkie.

Teraz tedy nie wyście mię tu posłali, ale Bóg, który mię postanowił ojcem Faraonowym, i panem wszystkiego domu jego, a panującym nad wszystką ziemią Egipską.

Tedy odpowiedzieli: Zachowałeś żywot nasz; niechże znajdziemy łaskę w oczach pana swego, i będziemy niewolnikami Faraonowymi.

Wyście złe myślili przeciwko mnie, ale Bóg obrócił to w dobre, chcąc uczynić to, co się dziś dzieje, aby zachował tak wielki lud.

I wstali bardzo rano, a pokłoniwszy się przed Panem, wrócili się, i przyszli do domu swego do Ramata. Tedy poznał Elkana Annę, żonę swą, a wspomniał na nię Pan.

A chociażeś to ty uczynił potajemnie, Ja jednak uczynię to przed wszystkim Izraelem, i przed słoócem.

Ale król rzekł: Cóż wam do tego, synowie Sarwii, że złorzeczy? Ponieważ mu Pan rzekł: Złorzecz Dawidowi, i któżby śmiał rzec: Czemu tak czynisz?

Snać wejrzy Pan na utrapienie moje, a odda mi Pan dobrem za złorzeczenia jego dzisiejsze.

Tedy rzekł Absalom i wszyscy mężowie Izraelscy: Lepsza jest rada Chusajego Arachity, niż rada Achitofelowa. Albowiem Pan był postanowił, aby rozerwana była rada Achitofelowa, która była dobra, a tak aby przywiódł Pan złe na Absaloma.

I rzekł: Nagim wyszedł z żywota matki mojej, i nagim się zaś tamże wrócę; Pan dał, Pan też wziął, niech będzie imię Paóskie błogosławione.

Gdy przywoławszy głód na ziemię, wszystkę podporę chleba pokruszył.

Posłał przed nimi męża, który był za niewolnika sprzedany, to jest Józefa;

Tego, przy wyznaczonej [ustalonej, określonej] radzie [woli, zamierzeniu] i przewidzeniu [przepowiedni] Boga, wydanego [oddanego, przekazanego] przez ręce bezprawnych, przybiliście [wbiliście, przyczepiliście] i zabiliście [umorzyliście, pozbawiliście życia].

którego Bóg wskrzesił [wzbudził, podniósł], rozwiązując [odwiązując] bóle [męki, udręki] śmierci, ponieważ nie było możliwe [do pomyślenia, dopuszczalne], żeby był on [to] zatrzymany [utrzymywany, ujęty] przez nią [to].

Ci zaś [jednak] usłyszawszy [wysłuchawszy] jednomyślnie [zgodnie] podnieśli [zabrali] głos [język] do Boga i powiedzieli [mówili]˙ Władco [Panie], ty [ten] który stworzyłeś [uczyniłeś] niebo i ziemię i morze i wszystko, co jest w nich [w nich].

Powstali [stanęli blisko, zajęli pozycję] władcy [królowie] ziemi i pierwsi [przełożeni, liderzy] zeszli się razem przeciwko Panu i przeciwko Jego Pomazańcowi [Mesjaszowi, Chrystusowi]. 

aby uczynić to, co ręka Twoja i myśl zamierzyły.

Patriarchowie sprzedali Józefa do Egiptu, przez zazdrość, ale Bóg był z nim.

 Nastał wtedy głód w całym Egipcie i Kanaanie i wielka bieda, i ojcowie nasi nie mieli co jeść. 

 a za drugim razem Józef dał się poznać swoim braciom, a faraon dowiedział się o jego rodzie. 

 Jakub przybył do Egiptu i umarł on sam i nasi ojcowie.