Który odpowiedział: Głos twój usłyszałem w sadzie, i zlękłem się dla tego, żem nagi, i skryłem się.

 Słyszał (który) naród głos Bogów mówiący z ognia, jak ty słyszałeś, a żywy został?

A tak teraz przeczże mamy pomrzeć? albowiem nas ten ogieó wielki pożre; jeźli jeszcze słyszeć będziemy głos Pana, Boga naszego, pomrzemy.

Oczy bowiem jego nad drogami człowieczemi, a on widzi wszystkie kroki jego.

Niemasz ciemności, ani cienia śmierci, kędyby się skryli ci, którzy czynią nieprawość.

Tedy odpowiedział Pan Ijobowi z wichru, i rzekł:

Obłoki są skrytością jego, iż nie widzi, a po okręgu niebieskim przechadza się.

Jeźlim zakrywał, jako ludzie zwykli, przestępstwa moje, i chowałem w skrytości mojej nieprawość moję;

Niemasz ciemności, ani cienia śmierci, kędyby się skryli ci, którzy czynią nieprawość.

Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Panie! doświadczyłeś i doznałeś mię.

Tyś chodzenie moje i leżenie moje ogarnął, świadomeś wszystkich dróg moich.

Z tyłu i z przodku otoczyłeś mię, a położyłeś na mię rękę twoję.

Dokąd ujdę przed duchem twoim? a dokąd przed obliczem twojem uciekę?

Wziąłlibym skrzydła rannej zorzy, abym mieszkał na koócu morza,

Albo rzekłlibym: Wżdyć ciemności zakryją mię; aleć i noc jest światłem około mnie,

Na każdem miejscu oczy Paóskie upatrują złe i dobre.

 Czy może się człowiek ukryć w zakamarkach, tak bym go nie widział? - wyrocznia JHWH [Pana]. Czy nie wypełniam nieba i ziemi?

Choćby się zakopali w ziemię, i stamtądby ich ręka moja wzięła; choćby wstąpili aż do nieba, i stamtądby ich stargnął.

A choćby się skryli na wierzchu Karmelu, wyszpieguję i wezmę ich stamtąd; a choćby się skryli przed oczyma mojemi na dnie morskiem, przykażę wężowi, aby ich i stamtąd wykąsał;

Ale Jonasz wstał, aby uciekł do Tarsu od oblicza Paóskiego; a przyszedłszy do Joppen, znalazł okręt, który miał iść do Tarsu, a zapłaciwszy od niego wstąpił naó, aby płynął z nimi do Tarsu od oblicza Paóskiego.

I rzekł do nich: Jestem Hebrejczyk, a boję się Pana, Boga niebieskiego, który stworzył morze i ziemię.

Tedy się zlękli mężowie strachem wielkim; a dowiedziawszy się mężowie oni, że od oblicza Paóskiego ucieka, (bo im był oznajmił) rzekli do niego: Cóżeś to uczynił?

 Pokazują uczynki - prawa zapisanego w sercach ich - składające świadectwo z ich sumieniem, a po czasie wzajemne rozliczenie, oskarżające lub też broniące,  

 i nie ma stworzenia, niewidocznego przed Nim; wszystko (jest) nagie i odsłonięte oczom tego, względem którego nam mówiono (Logos).