Który Abramowi dobrze czynił dla niej; i miał Abram owce, i woły, i osły i sługi, i służebnice, i oślice, i wielbłądy.

A Abram był bardzo bogaty w bydło, w srebro, i w złoto.

A miał dobytku siedm tysięcy owiec, i trzy tysiące wielbłądów, i pięć set jarzm wołów, i pięć set oślic, i czeladzi bardzo wiele, tak, iż on mąż był najmożniejszym nad wszystkich ludzi na wschód słoóca.

A tak Pan błogosławił ostatnim czasom Ijobowym, więcej niż początkom jego. Bo miał czternaście tysięcy owiec, i sześć tysięcy wielbłądów, i tysiąc jarzm wołów, i tysiąc oślic.

Majętność i bogactwa są w domu jego, a sprawiedliwość jego trwa na wieki.

Szpiżarnie nasze pełne niech wydawają wszelakie potrzeby; trzody nasze niech rodzą tysiące, niech rodzą dziesięć tysięcy w oborach naszych.

Woły nasze niech będą tłuste; niech nie będzie wtargnienia, ani zajęcia, ani narzekania po ulicach naszych.

Błogosławieóstwo Paóskie ubogaca, a nie przynosi z sobą utrapienia.

I nienawidzili go bracia jego; ale ojciec jego pilnie uważał tę rzecz.

Przetoż Saul krzywo patrzył na Dawida od onegoż dnia i na potem.

Zaiste głupiego zabija gniew, a prostaka umarza zawiść.

Widząc to niepobożny, będzie się gniewał, i zębami swemi zgrzytał, i schnąć będzie; żądość niepobożnych zginie.

Okrutnyć jest gniew, i nagła popędliwość; ale przed zazdrością któż się ostoi?

Bom widział, że wszelaka praca i każde dzieło dobre jest ku zazdrosci jednych drugim. I toć jest marność i utrapienie ducha.