Tedy rzekł Abram królowi Sodomskiemu: Podniosłem rękę swą ku Panu Bogu najwyższemu, dzierżawcy nieba i ziemi;

Że i najmniejszej nitki ani rzemyczka obuwia nie wezmę ze wszystkiego, co twego jest; żebyś nie rzekł: Jam zbogacił Abrama.

Jako kamieó drogi, tak bywa dar wdzięczny temu, który go bierze; do czegokolwiek zmierzy, zdarzy mu się.

Dar człowieczy plac mu czyni, i przed wielmożnych przywodzi go.

Człowiek, który ma przyjaciół, ma się obchodzić po przyjacielsku, ponieważ przyjaciel bywa przychylniejszy nad brata.

Dar potajemnie dany uśmierza zapalczywość, i upominek w zanadrza włożony gniew wielki uspokaja.

Ale szczodrobliwy o szczodrobliwości myśli, a przy szczodrobliwości stać będzie.

A oni odpowiedzieli: Obaczyliśmy to dobrze, że Pan jest z tobą, i rzekliśmy: Uczyómy teraz przysięgę między sobą, między nami i między tobą, i postanowimy przymierze z tobą;

Tedy im sprawił ucztę, a jedli i pili.

Pójdźże tedy, a uczyómy przymierze, ja i ty, a będzie świadectwo między mną, i między tobą.

A tak uczynił Jonatan z Dawidem przymierze, bo go miłował jak duszę swoję.

Wziął też z nasienia królewskiego, a uczyniwszy z nim przymierze, zawiązał go przysięgą, i mocnych z onej ziemi zabrał,

bezrozumni, łamiący umowy, nieczuli, bezlitośni, niemiłosierni;

 Bracia! Po [według] ludzku mówię: przecież człowieczego zatwierdzonego [potwierdzonego, prawomocnego] testamentu [umowy, przymierza] nikt (nie) odrzuca, lub dodaje.