Albowiem cóż Pismo mówi? Uwierzył Abraham Bogu i przyczytano mu to za sprawiedliwość.

Nie pracującemu, lecz wierzącemu w tego, który usprawiedliwia niepobożnego, liczona bywa wiara jego dla usprawiedliwienia.

W obietnicę Bożą nie wątpił z niedowiarstwa; ale się umocnił wiarą i dał chwałę Bogu,

Dlatego policzono mu to za sprawiedliwość.

ale i dla nas, którym ma być policzone, którzy wierzymy w tego, który wzbudził Jeszu, Pana naszego, z martwych;

Tak jako "Abraham uwierzył Bogu i przyczytano mu to ku sprawiedliwości".

A upatrzywszy to Pismo, iż z wiary Bóg usprawiedliwia pogan, przedtem opowiedziało Abrahamowi, iż w tobie będą błogosławione wszystkie narody.

Albowiem ile ich jest z uczynków zakonu, pod przeklęstwem są; bo napisane: Przeklęty każdy, który by nie został we wszystkiem, co napisane w księgach zakonu, aby to czynił.

Ale zakon nie jestci z wiary; lecz "człowiek, który by je czynił, żyć będzie przez nie".

 Dlatego do narodów błogosławieństwo [pochwała, chwała] Abrahama zaistnieje [może być] w Pomazańcu Jeszu, aby obietnice Tchnienia [ducha] dostali przez wiarę.

 Wiarą powołany Abraham, posłuchał, żeby pójść do miejsca, które miał wziąć w [do] dziedzictwo i wyszedł, nie wiedząc, dokąd idzie.

 I wypełniło się Pismo, mówiące: Uwierzył zaś Awraam Bogu, i doliczono mu (to) do sprawiedliwości, i przyjacielem Boga (został) nazwany.

Co mu poczytano ku sprawiedliwości od narodu do narodu, aż na wieki.

I przyjął znak obrzezania za pieczęć sprawiedliwości tej wiary, która była w nieobrzezaniu, po to, aby był ojcem wszystkich wierzących w be obrzezania, aby i im policzona była sprawiedliwość;

Dlatego policzono mu to za sprawiedliwość.

 Ponieważ w Pomazańcu Bóg jednał ze sobą świat, nie licząc ludziom ich uchybień [grzechów], nam zaś przekazując słowo pojednania.

Tak jako "Abraham uwierzył Bogu i przyczytano mu to ku sprawiedliwości".