1
Mówię więc: Do ile czasu dziedzic niemowlęciem jest, niczym nie różni (się od) sługi, panem będąc wszystkiego;
2
Ale jest pod opiekunami i dozorcami aż do czasu zamierzenia ojcowskiego.
3
Także i my, gdyśmy byli dziećmi, pod żywioły świata byliśmy zniewoleni.
4
Lecz gdy przyszło wypełnienie czasu, posłał Bóg onego Syna swego, który się urodził z niewiasty, który się stał pod zakonem,
5
Aby tych, którzy pod zakonem byli, wykupił, żebyśmy prawa przysposobienia za synów dostąpili.
6
A iżeście synowie, przetoż posłał Bóg Ducha Syna swego w serca wasze, wołającego Abba, to jest Ojcze.
7
A tak już więcej nie jesteś niewolnikiem, ale synem; a ponieważ synem, tedy i dziedzicem Bożym przez Chrystusa.
8
Aleć naonczas nie znając Boga, służyliście tym, którzy z przyrodzenia nie są bogowie.
9
A teraz poznawszy Boga, owszem i poznani będąc od Boga, jakoż się zaś nazad wracacie ku żywiołom mdłym i mizernym, którym zasię znowu służyć chcecie?
10
Pilnujecie dni, miesiące, okresy i lata.
11
Boję się o was, czy nie na próżno trudziłem się względem was.
12
Bądźcie jako ja, gdyżem i ja jest jako wy, bracia! proszę was. W niczemeście mnie nie ukrzywdzili.
13
Bo wiecie, żem w słabości ciała wam z przodku Ewangieliję opowiadał.
14
A pokuszenia mego, które było w ciele moim, sobie nie lekceważyliście, ani żeście nim gardzili, aleście mię jako Posła [anioła] Bożego przyjęli i jako Chrystusa Jeszu.
15
Jakież tedy było błogosławieóstwo wasze? albowiem wam daję świadectwo, iż, by była rzecz można, dalibyście mi byli wyłupiwszy oczy wasze.
16
Takżem się stał nieprzyjacielem waszym, prawdę wam mówiąc?
17
Pałają ku wam miłością nie dobrze, owszem chcą was odstrychnąć, abyście ich miłowali.
18
A dobrać rzecz, pałać miłością w dobrem zawsze, a nie tylko, gdym jest obecnym u was.
19
Dziatki moje! (które znowu z boleścią rodzę, ażby Chrystus był wykształtowany w was),
20
Chciałbym teraz być u was i zmienić zdanie [głos] swoje [mój], ponieważ (mam) wątpliwości (co) do was.
21
Powiedzcie mi, którzy pod zakonem chcecie być, nie słuchacież zakonu?
22
Albowiem napisane, iż Abraham miał dwóch synów, jednego z niewolnicy, a drugiego z wolnej.
23
Lecz ten, który był z niewolnicy, według ciała się urodził, a który z wolnej, według obietnicy.
24
Przez co znaczą się insze rzeczy; albowiem te są one dwa testamenty; jeden z góry Synajskiej, który rodzi w niewolę; a ten jest jako Agar.
25
Albowiem Agar jest góra Synaj w Arabii, a stosuje się do niej teraźniejsze Jeruzalem; bo jest w niewoli z dziatkami swojemi.
26
Lecz ono górne Jeruzalem wolne jest, które jest matką wszystkich nas.
27
Albowiem napisano: Rozwesel się niepłodna, która nie rodzisz; porwij się, a zawołaj, która nie pracujesz w porodzeniu; bo ta opuszczona wiele ma dziatek, więcej niż ta, która ma męża.
28
My tedy, bracia! tak jako Izaak, jesteśmy dziatkami obietnicy.
29
Ale jako na on czas ten, który się był urodził według ciała, prześladował tego, który się był urodził według ducha, tak się dzieje i teraz.
30
Ale co mówi Pismo? Wyrzuć niewolnicę i syna jej; albowiem nie będzie dziedziczył syn niewolnicy z synem wolnej,
31
A tak, bracia! nie jesteśmy dziećmi niewolnicy, ale wolnej.
1
Ku wolności wyswobodził nas Pomazaniec. A zatem trwajcie w niej i nie poddawajcie się na nowo pod jarzmo niewoli!
2
Oto ja, Paweł, mówię wam: Jeżeli poddacie się obrzezaniu, Pomazaniec wam się na nic nie przyda.
3
I raz jeszcze oświadczam każdemu człowiekowi, który poddaje się obrzezaniu: jest on zobowiązany zachować wszystkie przepisy Prawa.
4
Zerwaliście więzy z Pomazańcem; wszyscy, którzy szukacie usprawiedliwienia w Prawie, wypadliście z łaski.
5
My zaś z pomocą Tchnienia, na zasadzie wiary wyczekujemy spodziewanej sprawiedliwości.
6
Albowiem w Pomazańcu Jeszu ani obrzezanie, ani jego brak nie mają żadnego znaczenia, tylko wiara, która działa przez miłość.
7
Biegliście tak wspaniale! Kto przeszkodził wam trwać przy prawdzie?
8
Wpływ ten nie pochodzi od Tego, który was powołuje.
9
Trochę kwasu ma moc zakwasić całe ciasto.
10
Mam co do was przekonanie w Panu, że innego zdania niż ja nie będziecie. A na tym, który sieje między wami zamęt, zaciąży wyrok potępienia, kimkolwiek by on był.
11
Co do mnie zaś, bracia, jeśli nadal głoszę obrzezanie, to dlaczego w dalszym ciągu jestem prześladowany? Przecież wtedy ustałoby zgorszenie krzyża.
12
Bodajby się do końca okaleczyli ci, którzy was podburzają.
13
Wy bowiem do wolności (jesteście) powołani bracia jedynie [tylko] nie wolność do skłonności ciała, ale [przeciwnie] przez miłość służcie innym.
14
Bowiem [ponieważ] całe [wszystkie] prawo [system zwyczajów lub nakazów] jest w jednym słowie [nauce, mądrości] w miłuj bliskiego [bliźniego, sąsiada] twojego jak siebie.
15
A jeśli u was jeden drugiego kąsa i pożera, baczcie, byście się wzajemnie nie zjedli.
16
Powiadam: Tchnieniem postępujcie, a pragnień ciała nie spełniajcie.
17
Albowiem ciało pożąda przeciwko duchowi, a duch przeciwko ciału; a te rzeczy są sobie przeciwne, abyście nie to, co chcecie, czynili.
18
Jeśli zaś Tchnieniem [duchem] (jesteście) prowadzeni, nie jesteście pod prawem.
19
Widoczne zaś są uczynki ciała, którymi są nierząd, nieczystość, rozpasanie,
20
kult wizerunków [idoli, zjaw, obrazów], farmacja [stosowanie leków, magiczne eliksiry], wrogość, kłótnie, zazdrość, drażliwość, podjudzanie, podziały, stronnictwa,
21
zawiści, pijaństwa, hulanki i podobne tym, które omówiłem, jak też wyjaśniłem, że to czyniący królestwa Bożego nie odziedziczą.
22
Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość [wyrozumiałość], uprzejmość [łagodność], dobroć, wierność, łagodność [delikatność], opanowanie [wstrzemięźliwość].
23
Przeciwko takim nie jest prawo.
24
Albowiem którzy są pomazańcowi, ciało swoje ukrzyżowali z namiętnościami i z pożądliwościami.
25
Jeśli duchem żyjemy, duchem też postępujmy.
26
Nie szukajmy próżnej chwały, jedni drugich drażniąc i wzajemnie sobie zazdroszcząc.
1
Bracia, jeśli zmierza człowiek (do) upadku, wy, którzy jesteście duchowi, korygujcie takiego w duchu łagodności, obserwując samych siebie, abyście i wy nie ulegli pokusie.
2
Wzajemnie ciężary noście, a tak wypełnijcie prawo Pomazańca.
3
Jeśli bowiem kto uważa, że jest czymś, będąc niczym, samego siebie zwodzi.
4
zaś pracę swoją (niech) bada każdy i wówczas w sobie sam chlubę posiądzie, a nie w innym.
5
Albowiem każdy swoje własne brzemię poniesie.
6
A niech udziela ten, który bywa nauczany w słowie, temu, który go naucza, ze wszystkich dóbr.
7
Nie błądźcie! Bóg się nie da z siebie naśmiewać; albowiem cokolwiek sieje człowiek, to też zbierać będzie.
8
Bo kto sieje ciału swemu, z ciała zbierać będzie zgniliznę [skażenie]; ale kto sieje tchnieniu [duchowi], z tchnienia zbierać będzie życie eonowe [bezkresne, wieczne].
9
Czyniąc zaś dobro nie osłabiajmy się, gdyż w swoim czasie zbierać będziemy niestrudzenie.
10
Zatem więc, póki czas mamy, czyńmy dobro względem wszystkich, najbardziej zaś względem domowników wiary.
11
Widzicie, jakim długi list wam napisał ręką moją.
12
Którzykolwiek chcą być pozorni według ciała, ci was przymuszają, abyście się obrzezali, tylko aby dla krzyża Chrystusowego prześladowania nie cierpieli.
13
Albowiem i ci, którzy się obrzezują, nie zachowywują zakonu sami, ale chcą, abyście się wy obrzezali, żeby się z ciała waszego chlubili.
14
Ale ja, nie daj Boże, abym się miał chlubić, tylko w krzyżu Pana naszego Jeszu Chrystusa, przez którego mi jest świat ukrzyżowany, a ja światu.
15
Albowiem w Pomazańcu Jeszu ani obrzezka nic nie waży, ani nie obrzezka, ale nowe stworzenie.
16
A którzykolwiek według tego sznuru postępować będą, pokój na nich przyjdzie i miłosierdzie, i na lud Boży Izraelski.
17
Na ostatek niechaj mi nikt trudności nie zadaje; albowiem ja piętna Pana Jeszu noszę na ciele moim.
18
Łaska Pana naszego Jeszu Pomazańca niech będzie z tchnieniem waszym, bracia! Amen.