1
Paweł, posłaniec nie od ludzi, ani przez człowieka, ale przez Jeszu Pomazańca i Boga Ojca, który wzbudził go z (pośród) umarłych,
2
i ze mną wszyscy bracia, zgromadzeniom (w) Galacji.
3
Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego i Pana Jeszu Pomazańca,
4
(który) dał siebie za grzechy nasze, żeby wyrwać nas z obecnego eonu złego według woli Boga i Ojca naszego,
5
któremu chwała na eony eonów. Amen.
6
Dziwię się, że tak szybko przenosicie się od (Tego, który) wezwał was w łasce Pomazańca do innej dobrej nowiny.
7
która nie jest inną, jeśli nie jacyś są tylko poruszający was i chcący wywrócić dobrą nowinę Pomazańca.
8
Ale i (nawet) gdybyśmy my, lub Poseł [anioł] z nieba głosił dobrą nowinę wam przeciwną (tej), dobrej nowinie którą głosiliśmy wam, przeklęty niech będzie.
9
Jak powiedzieliśmy i teraz znowu mówię: Jeśli ktoś wam głosi dobrą nowinę inną od tej, którą (wcześniej) przyjęliście, niech będzie przeklęty.
10
Teraz bowiem ludzi pozyskuję, czy Boga? Czy szukam (jak) ludziom (się) przypodobać? Jeśli jeszcze ludziom (chciałem się) przypodobać, (to) Pomazańca sługą nie byłem nigdy.
11
Informuję bowiem was bracia (o) dobrej nowinie, głoszonej przeze mnie, że nie jest od [według] człowieka.
12
Ani bowiem ja od człowieka (nie) przyjąłem ją, ani (nie) zostałem jej nauczony, ale przez objawienie Jeszu Pomazańca.
13
Słyszeliście bowiem (o) moim postępowaniu poprzednim w judaizmie, że przesadnie [nadmiernie] prześladowałem zgromadzenie Boga i niszczyłem je,
14
i górowałem w Judaizmie nad wieloma rówieśnikami w narodzie moim, bardziej gorliwym będąc (w) ojczystych moich tradycjach.
15
Kiedy zaś upodobał (sobie) Bóg oddzielił mnie z wnętrza matki mojej i wezwał przez łaskę Jego.
16
(aby) objawić Syna swego we mnie, abym głosił dobrą nowinę o Nim wśród narodów, natychmiast, nie radząc (się) ciała i krwi
17
ani (nie) wstępując do Jeruszalem, do (tych, którzy) przede mną posłańcami [apostołami] (byli), odszedłem do Arabii i znowu wróciłem do Damaszku.
18
Następnie po trzech latach wstąpiłem do Jeruszalem, poznać Kefasa [Piotra] i pozostałem przy nim dni piętnaście.
19
innego zaś (z) posłańców [apostołów] nie widziałem jeśli nie Jakowa brata Pana.
20
Co zaś pisze wam to przed Bogiem, że nie kłamię.
21
Następnie przyszedłem do [w] rejon Syrii i Cylicji.
22
Byłem zaś nieznany twarzą zgromadzeniom Judei w Pomazańcu.
23
jedynie [zaś] słyszeli [byli], że prześladujący nas wcześniej teraz głosi dobrą nowinę wiary, która wcześniej niszczył.
24
I chwalili prze mnie Boga.
1
Następnie po czternastu latach ponownie wstąpiłem do Jeruszalem z Barnabą, wziąwszy też Tytusa.
2
Wstąpiłem zaś według objawienia i przedłożyłem im dobrą nowinę, którą głoszę wśród narodów, na osobności zaś poważanym, nie jakoś w próżno biegłbym lub pobiegłem.
3
Ale ani Tytus, ze mną Grek będący, (nie był) przymuszony obrzezać (się).
4
Przez zaś przemyconych pseudobraci, którzy (się) wkradli, (aby) wyszpiegować wolność naszą, którą mamy w Pomazańcu Jeszu, żeby nas zniewolić,
5
im ani na godzinę ustąpiliśmy podporządkowani, aby prawda dobrej nowiny działała u was.
6
Ze strony zaś tych, którzy zdawali się coś znaczyć — czym oni byli wcześniej, nie robi mi to żadnej różnicy; Bóg nie bierze oblicza człowieka — bo mnie ci znaczniejsi, niczego dodać nie doradzili,
7
raczej przeciwnie, gdy zobaczyli, że została mi powierzona dobra nowina [ewangelia] nieobrzezania tak jak Piotrowi obrzezania
8
Albowiem ten, który działał (przez) Piotra w posłannictwie do obrzezanych, działał też i (we) mnie między narodami.
9
A gdy poznali daną mi łaskę, Jakow i Kefas, i Jan, którzy uchodzą za filary, podali mnie i Barnabie prawicę (na znak) wspólnoty, abyśmy (szli) do narodów, a oni do obrzezanych;
10
abyśmy tylko pamiętali o ubogich, co też pilnie starałem się wykonać.
11
A gdy przyszedł Piotr do Antyjochii, sprzeciwiłem się mu w twarz; i był godzien nagany.
12
Albowiem przedtem, niż przyszli niektórzy od Jakóba, wespół z poganami jadał; a gdy ci przyszli, schraniał się i odłączał, bojąc się tych, którzy byli z obrzezania.
13
A wespół z nim obłudnie się obchodzili i drudzy Judejczycy, tak że i Barnaba uwiedziony był tą ich obłudą.
14
Ale gdym obaczył, iż nie prosto chodzą w prawdzie Ewangelii, rzekłem Piotrowi przed wszystkimi: Ponieważ ty, będąc Judejczykiem, po pogańsku żyjesz a nie po Judejsku, czemuż narody przymuszasz po judejsku żyć?
15
My, którzyś (jesteśmy) z przyrodzenia Judejczykami a nie z narodów grzesznicy,
16
Wiedząc, iż nie bywa usprawiedliwiony człowiek z uczynków zakonu, ale przez wiarę w Jeszu Chrystusa, i myśmy w Jeszu Chrystusa uwierzyli, abyśmy byli usprawiedliwieni z wiary Chrystusowej, a nie z uczynków zakonu, przeto że nie będzie usprawiedliwione z uczynków zakonu żadne ciało.
17
A jeźli my szukając, abyśmy byli usprawiedliwieni w Chrystusie, znajdujemy się też grzesznikami, tedyć Chrystus jest sługą grzechu? Nie daj tego Boże!
18
Albowiem jeźli to, com zburzył, znowu zasię buduję, przestępcą samego siebie czynię.
19
Tymczasem ja z powodu prawa (dla) prawa umarłem, aby żyć dla Boga: razem z Pomazańcem zostałem ukrzyżowany.
20
Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Pomazaniec. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie.
21
Nie mogę odrzucić łaski danej przez Boga. Jeżeli zaś usprawiedliwienie dokonuje się przez prawo, to Pomazaniec umarł na darmo.
1
O głupi Galatowie! Któż was omamił, abyście prawdzie nie byli posłuszni, którym przed oczyma Jeszu Chrystus przedtem był wymalowany, i między wami ukrzyżowany?
2
Tego tylko rad bym się nauczył od was: Z uczynkówli zakonu wzięliście Ducha, czyli z słuchania wiary?
3
Takeście głupi? począwszy duchem, teraz ciałem dokonywacie?
4
Takeście wiele cierpieli darmo, jeźli tylko i darmo?
5
Ten tedy, który wam dodaje ducha i czyni cuda między wami, z uczynkówże zakonu to czyni, czyli z słuchania wiary?
6
Tak jako "Abraham uwierzył Bogu i przyczytano mu to ku sprawiedliwości".
7
Widzicie tedy, że ci, którzy są z wiary, ci są synami Abrahamowymi.
8
A upatrzywszy to Pismo, iż z wiary Bóg usprawiedliwia pogan, przedtem opowiedziało Abrahamowi, iż w tobie będą błogosławione wszystkie narody.
9
A tak ci, którzy są z wiary, dostępują błogosławieóstwa z wiernym Abrahamem.
10
Albowiem ile ich jest z uczynków zakonu, pod przeklęstwem są; bo napisane: Przeklęty każdy, który by nie został we wszystkiem, co napisane w księgach zakonu, aby to czynił.
11
A iż przez zakon nikt nie bywa usprawiedliwiony przed Bogiem, jawna jest stąd, bo "sprawiedliwy z wiary żyć będzie".
12
Ale zakon nie jestci z wiary; lecz "człowiek, który by je czynił, żyć będzie przez nie".
13
Pomazaniec nas wykupił z przekleństwa prawa, stając się za nas przekleństwem, jak napisano: "Przeklęty każdy wiszący na drzewie".
14
Dlatego do narodów błogosławieństwo [pochwała, chwała] Abrahama zaistnieje [może być] w Pomazańcu Jeszu, aby obietnice Tchnienia [ducha] dostali przez wiarę.
15
Bracia! Po [według] ludzku mówię: przecież człowieczego zatwierdzonego [potwierdzonego, prawomocnego] testamentu [umowy, przymierza] nikt (nie) odrzuca, lub dodaje.
16
Zaś Abrahamowi dano obietnice i nasieniu [potomkowi] jego, nie mówi "i nasionom", jak o wielu, ale jak o jednym, "i potomkowi twojemu", którym jest Pomazaniec.
17
To zaś mówię, że umowy [przymierza, testamentu] wcześniej zawartej przez Boga (względem Pomazańca), prawo, które powstało czterysta trzydzieści lat później, nie znosi i nie anuluje obietnicy.
18
Jeśli więc z prawa dziedzictwo, to nie z obietnicy; zaś Abrahamowi przez obietnicę darował Bóg.
19
Czym więc (jest) prawo? Z powodu zboczenia [wykroczenia, zejścia z drogi] zostało dodane aż do przyjścia Potomka [nasienia], któremu (udzielono) obietnicy; wydane przez Posłów [aniołów] w ręce mediatora.
20
Lecz mediator nie jest jednego, ale Bóg jeden jest.
21
Więc prawo przeciwko obietnicom Bożym? Nie może być! Jeśli bowiem zostałoby dane prawo, które by mogło ożywiać, istotnie dzięki prawu byłoby usprawiedliwienie.
22
Ale razem zamknęło Pismo wszystkich pod grzech, aby obietnica z wiary (w) Jeszu Pomazańca była dana wierzącym.
23
Przed nadejściem wiary, byliśmy pod prawem strzeżeni w zamknięciu, (aż) do nadejścia wiary objawionej
24
Tak więc prawo było prowadzącym [pedagogiem] nas do Pomazańca, abyśmy z wiary byli usprawiedliwieni.
25
Ale gdy przyszła wiara, już nie jesteśmy pod prowadzącym [pedagogiem].
26
Albowiem wszyscy synami Bożymi jesteście przez wiarę w Pomazańcu Jeszu.
27
Faktycznie bowiem w Pomazańcu zanurzeni, w Pomazańca ubrali się.
28
Nie ma Judejczyka, ani Hellena; nie ma niewolnika ani wolnego; nie ma mężczyzny i niewiasty; albowiem wszyscy wy jednym jesteście w Pomazańcu Jeszu.
29
Jeśli wy (jesteście) pomazańcowi, to abrahamowym potomstwem jesteście, a według obietnicy dziedzicami.