Subskrybuj
Plan Czytania
Wersja Biblii
Dzień 50 Dzień 51Dzień 52

2 List do Koryntian rozdział 7

1
 Takie więc mając obietnice, umiłowani, oczyśćmy siebie od każdego brudu ciała i tchnienia, dokańczając uświęcenia w bojaźni Boga. 
2
 Zróbcie miejsce nam, nikogo (nie) skrzywdziliśmy, nikogo (nie) zepsuliśmy, nikogo (nie) wykorzystaliśmy. 
3
 Nie mówię (tego) dla potępienia. Mówiłem, że w sercach naszych jesteście ku współśmierci i współżyciu. 
4
 Wielką mam [mi] śmiałość do was. Wielką mam [mi] chlubę z was. Jestem pełen pocieszenia, obfituję radością w całym ucisku naszym.  
5
 Też bowiem przybywszy nam do Macedonii, nie [żadnej] miało ulgi ciało nasze, ale we wszystkim (byliśmy) uciskani, z zewnątrz walki, wewnątrz strach. 
6
 Ale pocieszający pokornych, pocieszył nas Bóg, przez przyjście Tytusa. 
7
 Nie tylko przez samo przyjście jego, ale też przez pociechę, której doznał przebywając u was, a którą przekazał nam; waszą tęsknotę, wasz lament, waszą gorliwość o mnie tak, że się ucieszyłem. 
8
 Gdyż jeśli też zasmuciłem was w liście, nie żałuję, jeśli też żałowałem, (to) dlatego, (że) widziałem, że list (ten) też i zasmucił na godzinę was. 
9
 Teraz weselę (się), nie (dlatego), że zasmuciliście (się), ale że zasmuciliście (się) w nawróceniu. Zostaliście zasmuceni według Boga, abyście w niczym (nie  ponieśli) szkody od nas. 
10
 Gdyż smutek, który jest według Boga, wywołuje opamiętanie, którego się nie żałuje, a które prowadzi do zbawienia; natomiast smutek światowy sprawia śmierć.
11
 Oto bowiem samo to zasmucenie wasze według Boga - jakież sprawiło w was staranie, ale obronę, ale oburzenie, ale bojaźń, ale tęsknotę, ale żarliwość, ale (gotowość) ukarania! We wszystkim okazaliście się być czystymi w tej sprawie.
12
 A zatem jeśli i napisałem do was, to nie ze względu na tego, który wyrządził krzywdę, ani ze względu na pokrzywdzonego, ale po to, aby uwidoczniła się wasza troska o nas przed Bogiem. 
13
 Dlatego jesteśmy zachęceni zaś tą naszą pociechą. Jeszcze bardziej ucieszyliśmy się z powodu radości Tytusa, gdyż jego tchnienie [duch] przez was wszystkich zaczął doznawać odświeżenia. 
14
 Bo jeśli się przed nim nieco wami zacząłem się chlubić, nie zostałem zawstydzony, lecz jak wszystko w prawdzie wam powiedziałem, tak i nasza chluba przed Tytusem stała się prawdą.
15
 A jego wnętrzności [głębokie uczucia] względem was są jeszcze obfitsze, gdy sobie przypomina posłuszeństwo was wszystkich, jak to przyjęliście go z lękiem i z drżeniem. 
16
 Cieszę się, że we wszystkim mogę na was polegać

2 List do Koryntian rozdział 8

1
 Powiadamiamy was zaś, bracia, o łasce Boga, danej w zgromadzeniach Macedonii, 
2
 że w wielkiej próbie ucisku obfitość ich radości i ich skrajne ubóstwo zaobfitowały w bogactwie ich hojności;
3
 że według możności — zaświadczam to — owszem, ponad możność, dobrowolnie,
4
 z wielkim naleganiem prosząc nas o łaskę i udział w posłudze na rzecz świętych,
5
 i nie tak, jak się spodziewaliśmy, najpierw siebie oddali Panu i nam, za wolą Bożą,
6
 tak że poprosiliśmy Tytusa, aby, jak rozpoczął, tak też u was dokończył tego dzieła łaski.
7
 Ale jak we wszystkim obfitujecie — w wierze i Słowie, i poznaniu, i we wszelkim zapale oraz w miłości, która się w was z naszej wzięła — (zadbajcie), abyście i w tym dziele łaski obfitowali.
8
Nie mówię jako rozkazując, ale przez pilność innych, jako jest szczera miłość wasza, na jawią wystawiając.
9
 Znacie bowiem łaskę naszego Pana Jeszu Pomazańca, że będąc bogaty ze względu na was stał się ubogi, abyście dzięki Jego ubóstwu stali się bogaci.
10
 A radę w tym daję wam; bo to (dla) was (jest) korzystne, którzy nie samym działaniem, ale [i] pragnieniem rozpoczęliście w [od] ubiegłym roku.  
11
 Teraz zaś i działaniem zakończcie, żeby tak jak gotowość planowała [pragnęła] tak też (by) miała wypełnienie.   
12
 Jeśli bowiem gotowość [zapał] już jest, (to) według tego co [jeśli] (się) ma (jest) do przyjęcia, a nie według tego czego się nie ma. 
13
 Nie (chodzi) bowiem, by innym ulżyć, (a) was utrudzić, ale (by była) równość w tym czasie, przez waszą obfitość dla ich niedostatku. 
14
 Aby też ich obfitość istniała dla waszego niedostatku, żeby była równość. 
15
 Jak napisano: Kto dużo (zebrał), nie wzbogacił się, a kto mało (zebrał), nie zbiedniał. 
16
 Wdzięczność zaś Bogu, który dał tę gorliwość o was w sercu Tytusa,
17
 że wprawdzie zachętę przyjął, a stawszy się gorliwszym, dobrowolnie poszedł do was. 
18
 Posłaliśmy razem z nim brata, którego chwała w dobrej nowinie przez wszystkie zgromadzenia 
19
 nie tylko zaś ale i podniesieniem rąk przez zgromadzenie Powołanych (na) towarzysza naszego razem z łaską tą obsługiwana przez nas ku Jego Pana chwale i ochocie naszej 
20
unikając tego aby ktoś nas nie zhańbił w obfitości tej, która jest obsługiwana przez nas. 
21
 Miejmy na uwadze dobro nie tylko przed Panem ale też przed ludźmi. 
22
 Posłaliśmy z nimi brata naszego, którego wypróbowaliśmy w wielu (sytuacjach), często gorliwym będąc, teraz zaś wiele pilniejszym w przekonaniu wielkim do was. 
23
 Co do Tytusa, wspólnik mój i względem was współpracownik, czy (też) bracia nasi posłańcy zgromadzeń, chwała Pomazańca. 
24
 więc dowiedźcie miłości waszej i naszej chluby co do was względem nich wykazując przed obliczem zgromadzeń. 

2 List do Koryntian rozdział 9

1
 Wprawdzie bowiem o posłudze względem świętych zbyteczne jest pisać wam,
2
 Znam bowiem gotowość waszą, którą co do was chlubię (się) Macedończykom, że Achaja jest gotowa od roku i wasza żarliwość pobudziła wielu. 
3
 Posłałem tedy tych braci, żeby chluba nasza, co do was, (została) pusta po części tej, abyście tak jak mówiłem byli przygotowani. 
4
 Nie jakoś jeśli przyszliby razem ze mną Macedończycy i znaleźliby was nieprzygotowanymi zawstydzeni my aby nie mówię wy na zapewnieniu tym. 
5
 Uznałem więc za konieczne zachęcić braci, aby wcześniej poszli do was i zawczasu przygotowali wasz zapowiedziany (dar), jako gotowość do bycia hojnym, a nie jak skąpstwa.
6
 To zaś: siejący skąpo, skąpo też zeżnie, a siejący w poświęceniu, w poświęceniu zeżnie.  
7
 Każdy tak, jak postanawia sercem, nie ze smutku albo z przymusu; radosnego bowiem dawcę miłuje Bóg. 
8
 Mocny zaś Bóg każdą łaskę dać hojnie dla was, żebyście we wszystkim (i) zawsze (w) pełni (byli) samowystarczalni, mając obfitość dla każdego działania dobrego. 
9
 Jako napisane: Rozproszył, dał ubogim, sprawiedliwość Jego trwa na eon.
10
 Zaś dostarczający ziarno siejącemu i chleb na pokarm zaopatrujący, także pomnoży ziarno wasze, da wzrost plonom sprawiedliwości waszej.  
11
 We wszystkim wzbogaceni w całej szczerości, która sprawia przez nas dziękczynienie Bogu. 
12
 Ponieważ usługa publiczna ta, nie tylko jest dopełnieniem niedostatków świętych, ale też obfituje przez liczne dziękowania Bogu, 
13
 Przez wypróbowanie posługi tej, chwalą Boga z powodu posłuszeństwa okazanego (przez) was względem dobrej nowiny Pomazańca i szczerej wspólnoty względem nich i względem wszystkich. 
14
 I sami błagają za was, pragną was z powodu przewyższającej łaski Boga względem was. 
15
 Wdzięczność Bogu z powodu niewysłowionego Jego daru.