Subskrybuj
Plan Czytania
Wersja Biblii
Dzień 46 Dzień 47Dzień 48

1 List do Koryntian rozdział 10

1
 Nie chcę zaś, abyście byli nieświadomi, bracia, że nasi ojcowie wszyscy byli pod obłokiem i wszyscy przeszli przez morze. 
2
Wszyscy też w Mojżesza zanurzyli się w obłoku i w morzu,
3
 wszyscy ten sam pokarm duchowy jedli,
4
i wszyscy ten sam napój duchowy wypili; pili bowiem z towarzyszącej im duchowej skały, a skałą tą był Pomazaniec.
5
Ale większość z nich nie spodobała się Bogu, bowiem polegli [zostali rozrzuceni] na pustkowiu.
6
 To stało się dla nas przykładem, abyśmy my nie byli ludźmi pożądającymi złego, jak tamci pożądali. 
7
 Nie stawajcie się też bałwochwalcami, jak niektórzy z nich; jak napisano: Usiadł lud, aby zjeść i wypić, i powstali, aby się bawić.
8
 I nie oddawajmy się niemoralności, jak niektórzy z nich się oddali i w jednym dniu padło dwadzieścia trzy tysiące.
9
 Nie wystawiajmy też na próbę Pomazańca, jak i niektórzy z nich wystawiali i poginęli od wężów,
10
 ani nie szemrajcie, tak jak i niektórzy z nich szemrali, i poginęli przez niszczyciela.
11
 To wszystko im się zdarzało i zostało zapisane jako przykład, aby napomnieć nas, których dosięga [przybywa] koniec eonów [czasów].
12
 Tak, że kto mniema, że stoi, niech uważa, aby nie upadł.
13
 Próba was nie dosięgła, chyba że taka ludzka. Wierny jest Bóg i nie pozwoli was próbować ponad wasze możliwości, ale dołoży do próby, wyjście, byście mogli ją znieść. 
14
 Dlatego, najmilsi moi! uciekajcie przed bałwochwalstwem.
15
 Jak mądrym mówię; rozsądźcie wy, co mówię.
16
 Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czyż nie jest wspólnotą krwi Pomazańca? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest wspólnotą ciała Pomazańca?
17
 Bo my, liczni, jesteśmy jednym chlebem i jednym ciałem, ponieważ wszyscy (mamy) bowiem cząstkę z tego jednego chleba.
18
Patrzcie na Iszrael według ciała; czyż ci, spożywający ofiary, nie są wspólnikami ołtarza? 
19
 Co zatem mówię? Że wizerunek [bożek] jest czymś? Albo że ofiara (składana) wizerunkom jest czymś?
20
 Alle, że co ofiarowują [zabijają na ofiarę], demonom ofiarowują [zabijają na ofiarę] a nie Bogu. Nie chcę zaś was współuczestnikami demonów czynić. 
21
 Nie możecie pić kielicha Pańskiego i kielicha demonów; nie możecie być uczestnikami stołu Pańskiego i stołu demonów.
22
 Czy drażnimy Pana? Nie, bo (czyż) silniejsi (od) niego jesteśmy?
23
 Wszystko mi (jest) dozwolone, ale nie wszystko korzystne. Wszystko mi (jest) dozwolone, ale nie wszystko buduje.
24
 Nikt niech nie szuka swego, ale każdy (dobra) drugiego (człowieka).
25
 Wszystko, co jest sprzedawane na targu mięsnym, jedzcie, niczego nie dociekając ze względu na sumienie;
26
 gdyż Pańska jest ziemia i to, co ją wypełnia.
27
 Jeśli zaś zaprasza was ktoś z niewierzących, a chcecie pójść, jedzcie wszystko, co przed wami postawią, o nic z powodu sumienia nie pytając.
28
 A gdyby ktoś powiedział: To było złożone na ofiarę - nie jedzcie przez wzgląd na tego, który to ujawnił i na sumienie. Bo Pańska jest ziemia i to, co ją wypełnia.
29
 O sumieniu zaś mówię nie twoim, lecz tego drugiego; bo dlaczego moja wolność ma być sądzona przez czyjeś sumienie?
30
 Jeśli {zaś} ja z wdzięcznością biorę cząstkę, dlaczego mam być obrażany za to, za co ja dziękuję?
31
 Czy to więc jecie czy pijecie, czy coś czynicie, wszystko czyńcie na chwałę Boga.
32
 Bądźcie (ludźmi, którzy) nie dają powodu do potknięć ani Judejczykom, ani Helenom [Grekom], ani zgromadzeniu Boga,
33
 jak i ja wszystkim we wszystkim staram się podobać, nie szukając własnej korzyści, ale wielu, aby zostali zbawieni.

1 List do Koryntian rozdział 11

1
 Bądźcie naśladowcami moimi, jak ja pomazańcowym;
2
 Chwalę was zaś {bracia}, że we wszystkim o mnie pamiętacie i — jak wam przekazałem — przekazu tego się trzymacie.
3
 Chcę natomiast, abyście wiedzieli, że głową każdego mężczyzny jest Pomazaniec, a głową żony mąż, a głową Pomazańca Bóg.
4
 Każdy mężczyzna, który się modli lub prorokuje z nakrytą głową, hańbi swoją głowę.
5
I każda kobieta, która się modli lub prorokuje z nie nakrytą głową, hańbi swoją głowę, bowiem to jest jedno i to samo, jakby była ogolona.
6
 Bo jeśli kobieta nie nakrywa się, to niech się ostrzyże; a skoro hańbi kobietę ostrzyc się lub golić, to niech się przykrywa. 
7
 Mężczyzna [mąż] bowiem nie powinien nakrywać głowy, będąc obrazem i chwałą Boga, kobieta [żona] zaś jest chwałą mężczyzny [męża].
8
Gdyż nie mężczyzna jest z kobiety, lecz kobieta z mężczyzny.
9
 I nie mężczyzna został stworzony ze względu na kobietę, ale kobieta ze względu na mężczyznę.
10
 Dlatego kobieta powinna mieć władzę [znak poddania] na głowie ze względu na Posłów [aniołów].
11
 Zresztą w Panu ani kobieta jest bez [wolna od] mężczyzny, ani mężczyzna jest bez [wolny od] kobiety.
12
 Bo jak kobieta z mężczyzny, tak też mężczyzna przez kobietę, a wszystko z Boga.
13
Sami w sobie osądźcie: Czy kobiecie przystoi modlić się do Boga bez nakrycia?
14
 Czyż sama natura nie uczy was, że mężczyźnie, jeśli nosi długie włosy, przynosi to wstyd,
15
 zaś kobieta, jeśli nosi długie włosy, jest to jej chwałą? Gdyż włosy zostały jej dane za okrycie.
16
 A jeśli ktoś myśli się spierać, my takiego zwyczaju nie mamy, ani zgromadzenia Boże.
17
 To natomiast zarządzając, nie pochwalam, że schodzicie się nie ku lepszemu, ale ku gorszemu.
18
 Przed wszystkim więc słyszę, że gdy się jako zgromadzenie schodzicie, powstają między wami podziały i po części temu wierzę.
19
 Bo i muszą być wśród was różne stronnictwa, aby ci, którzy są wypróbowani, stali się wśród was widoczni.
20
 Gdy więc schodzicie się razem, nie jest (to) spożywanie Wieczerzy Pańskiej;
21
 każdy bowiem własny posiłek wcześniej bierze do zjedzenia i jeden jest głodny, a drugi pijany.
22
 Czy nie macie domów, aby jeść i pić? Albo czy na zgromadzenie Boże patrzycie z góry i zawstydzacie tych, którzy nic nie mają? Co mam wam powiedzieć? Czy mam was pochwalić? Za to nie pochwalam.
23
 Ja bowiem przejąłem od Pana to, co też wam przekazałem, że Pan Jeszu tej nocy, której był wydany, wziął chleb
24
 A podziękowawszy, złamał i rzekł: Bierzcie, jedzcie; to jest ciało moje za was, {które jest łamane}. To czyńcie na moją pamiątkę.
25
 Podobnie i kielich po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich to nowa umowa we krwi mojej; to czyńcie, kiedy{kolwiek} {byście} pili na moją pamiątkę.
26
 Kiedy bowiem {byście} jedli ten chleb i pili ten kielich, śmierć Pana ogłaszacie, aż do (Jego) przyjścia.
27
 Dlatego też, kto by jadł ten chleb i pił z kielicha Pańskiego niegodnie, winien będzie ciała i krwi Pana.
28
 Niech więc człowiek bada samego siebie i w ten sposób niech je z tego chleba i pije z tego kielicha.
29
 Bo kto je i pije {niegodnie} nie rozróżniając ciała {Pańskiego}, je i pije wyrok na siebie.
30
 Dlatego wśród was wielu jest słabych i chorych, a liczni są usypiani.
31
 Gdybyśmy {bowiem} sami siebie osądzali, nie bylibyśmy sądzeni.
32
 Sądzeni natomiast przez Pana, jesteśmy karceni [upominani], abyśmy nie byli potępieni wraz ze światem.
33
 Dlatego, moi bracia, gdy się schodzicie, aby zjeść, czekajcie jedni na drugich.
34
 Jeśli ktoś głodny, niech je w domu, abyście się nie schodzili na (własny) sąd. Co do pozostałych spraw, zarządzę, gdy przyjdę.

1 List do Koryntian rozdział 12

1
Nie chciałbym, bracia, byście nie wiedzieli o tym, co z tchnienia. 
2
Wiecie, że gdyście byli narodami, do niemych wizerunków prowadzeni byliście niczym jeńcy.
3
Dlatego wyjawiam wam, że nikt w Tchnieniu Bożym, nie może mówić: „Przekleństwem Jeszu.” Nikt też nie może powiedzieć „Panem Jeszu” chyba, że w Tchnieniu Świętym. 
4
 Różne są dary łaski, ale to samo Tchnienie.
5
 I różne są posługi, ale ten sam Pan.
6
 I różne są dzieła, ale ten sam Bóg, który czyni wszystko we wszystkim.
7
 Każdemu dane jest ujawnienie Tchnienia dla współpracy. 
8
 Jednemu przez Tchnienie jest dawane słowo mądrości, innemu słowo poznania według tego samego Tchnienia,
9
- drugiemu wiara w tym samym  Tchnieniu, innemu zaś dary uzdrowień w jednym Tchnieniu,
10
 innemu dzieła mocy, innemu prorokowanie, innemu rozpoznawanie tchnienia, innemu narodowe języki, innemu zaś tłumaczenie języków.
11
-  Wszystko zaś sprawia jedno i to samo Tchnienie, udzielając każdemu tak, jak postanowi.
12
Albowiem jako ciało jedno jest, a członków ma wiele, ale wszystkie członki ciała jednego, choć ich wiele jest, są jednym ciałem: tak i Pomazaniec.
13
A [i] bowiem [zaiste] w jednym Tchnieniu [Duchu, Powiewie] my wszyscy w jednym ciele zanurzeni [ochrzczeni], czy to [czyżbyśmy byli] Judejczycy [Żydzi], czy [albo] Helenowie [Grecy], czy [albo] niewolnicy [słudzy], czy [albo] wolni, i wszyscy {w jedno Tchnienie [Ducha]} napojeni [wypiliśmy].
14
Albowiem ciało nie jest jednym członkiem, ale wieloma.
15
Jeśli powiedziałaby noga: Ponieważ nie jestem ręką, nie jestem z tego ciała; czy faktycznie nie jest z tego ciała?
16
A jeśli powiedziałoby ucho: Ponieważ nie jest okiem, nie jestem z tego ciała; czy faktycznie nie jest z tego ciała?
17
 Gdyby całe ciało (było) okiem, to co ze słuchem? Gdyby całe (było) słuchem, to co z węchem? 
18
 Ale teraz Bóg rozmieścił członki, każde jedno w ciele, jak chciał.
19
Gdyby wszystkie były jednym członkiem, co to by było za ciało?
20
Teraz, choć liczne (są) członki, (to) jedno jest ciało.
21
 Nie może więc oko powiedzieć ręce: Nie potrzebuję ciebie, albo głowa nogom: Nie potrzebuję was.
22
 I owszem daleko bardziej członki, które się wydają być słabsze w ciele, są nieodzowne.
23
 A które uważamy (za) niezaszczytne w ciele, te obficiej szacunkiem otaczamy, a niewytworne [nieprzyzwoite] członki nasze obfitszą wytworność [przyzwoitość] mają.
24
 Te zaś wytworne (członki) nasze (takiej) potrzeby nie mają. Bóg połączył ciało, słabszym (członkom) nadając większą wartość. 
25
 Aby nie było rozłamu w ciele, ale żeby członki wzajemne o siebie staranie miały.
26
 A jeśli jeden członek cierpi, cierpią z nim wszystkie członki, a jeśli bywa chwalony jeden członek, wspólnie radują się wszystkie członki.
27
 Wy zaś jesteście ciałem Pomazańca [Chrystusa} a członkami z osobna.
28
- I tak ustanowił Bóg we wspólnocie powołanych najpierw posłańców, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, a następnie tych, co mają moce, następnie dary uzdrowień, wspierania, kierowania oraz narodowych języków. 
29
 Czy wszyscy (są) posłańcami? Czy wszyscy prorokami? Czy wszyscy nauczycielami? Czy wszyscy mocami?
30
 Czy wszyscy mają dar łaski uzdrawiania? Czy wszyscy językami mówią? Czy wszyscy tłumaczą? 
31
 Zabiegajcie o większe dary łaski, a (ja wam) jeszcze lepszą drogę pokażę.