1
Cóż tedy, rzeczemy, znalazł Abraham, ojciec nasz według ciała?
2
Bo jeźli Abraham z uczynków jest usprawiedliwiony, ma się czem chlubić, ale nie u Boga.
3
Albowiem cóż Pismo mówi? Uwierzył Abraham Bogu i przyczytano mu to za sprawiedliwość.
4
Pracownikowi zapłata nie bywa liczona według łaski, ale według należności;
5
Nie pracującemu, lecz wierzącemu w tego, który usprawiedliwia niepobożnego, liczona bywa wiara jego dla usprawiedliwienia.
6
Jak i Dawid powiada, że błogosławieństwem człowieka jest, gdy Bóg policzy sprawiedliwość bez uczynków, mówiąc:
7
Błogosławieni, których odpuszczone są nieprawości, a których zakryte są grzechy;
8
Błogosławiony mąż, któremu Pan grzechu nie policzy.
9
To wówczas błogosławieństwo tylko na obrzezanych przychodzi, czy też na nieobrzezanych? Gdyż mówimy, iż wiara Abrahamowi jest policzona za sprawiedliwość.
10
Kiedy mu była policzona? Gdy był w obrzezany, czy gdy był nieobrzezany? Nie w obrzezaniu, ale w nieobrzezaniu.
11
I przyjął znak obrzezania za pieczęć sprawiedliwości tej wiary, która była w nieobrzezaniu, po to, aby był ojcem wszystkich wierzących w be obrzezania, aby i im policzona była sprawiedliwość;
12
I aby był ojcem obrzezania, nie tylko tych, którzy są z obrzezania, ale też i tych, którzy chodzą stopami wiary ojca naszego Abrahama, która była w bez obrzezania.
13
Albowiem nie przez prawo się stała obietnica Abrahamowi albo potomkowi [nasieniu] Jego, aby był dziedzicem świata, ale przez sprawiedliwość wiary.
14
Jeżeli bowiem dziedzicami stają się ci, którzy się opierają na Prawie, to wiara straciła znaczenie, a obietnica pozostała bez skutku.
15
Gdyż zakon gniew sprawuje; albowiem gdzie zakonu nie masz, tam nie ma przestępstwa.
16
Dlatego z wiary jest dziedzictwo, aby było z łaski, i żeby była warowna obietnica wszystkiemu nasieniu, nie tylko temu, które jest z zakonu, ale i temu, które jest z wiary Abrahamowej, który jest ojcem nas wszystkich;
17
Jak napisano: Ojcem wielu narodów postawiłem cię przed Bogiem, któremu uwierzył, który ożywia umarłe i który przywołuje te rzeczy, których nie masz, i jakby były.
18
On (Abraham) przeciwko nadziei w nadzieję uwierzył, że się stanie ojcem wielu narodów według tego, co mu powiedziano: Tak będzie nasienie twoje.
19
A nie będąc słabym w wierze, nie patrzył na ciało swoje już obumarłe, mając około stu lat, ani na obumarłe łono Sary.
20
W obietnicę Bożą nie wątpił z niedowiarstwa; ale się umocnił wiarą i dał chwałę Bogu,
21
Będąc też tego pewien, że cokolwiek on obiecał, mocen jest i uczynić.
22
Dlatego policzono mu to za sprawiedliwość.
23
Nie zapisano tego dla niego samego, że mu to policzono,
24
ale i dla nas, którym ma być policzone, którzy wierzymy w tego, który wzbudził Jeszu, Pana naszego, z martwych;
25
który poddał się z powodu grzechów naszych, a powstał z martwych dla usprawiedliwienia naszego.
1
Będąc tedy usprawiedliwieni z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego Jeszu Pomazańca;
2
Przez któregośmy też przystęp otrzymali wiarą ku łasce, w której stoimy i chlubimy się nadzieją chwały Bożej.
3
A nie tylko to, ale się też chlubimy z ucisków, wiedząc, iż ucisk cierpliwość sprawuje,
4
A cierpliwość doświadczenie, a doświadczenie nadzieję,
5
A nadzieja nie hańbi, przeto iż miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Tchnienie Święte, które nam jest dane.
6
Albowiem Pomazaniec, gdy jeszcze byliśmy bezsilni, w stosownym czasie umarł za bezbożnych.
7
Ledwie bowiem za sprawiedliwego ktoś (by) umarł; za dobrego może ktoś by odważył (się) umrzeć.
8
Bóg zaś okazuje dowód swojej miłości względem nas przez to, że gdy jeszcze byliśmy grzesznikami, Pomazaniec za nas umarł.
9
(O) wiele więc bardziej usprawiedliwieni teraz w krwi Jego, zostaniemy wybawieni od gniewu.
10
Jeśli bowiem wrogami będąc, zostaliśmy pojednani Bogu przez śmierć Syna Jego, tym bardziej (będąc) pojednani, zostaniemy zbawieni w żuciu Jego.
11
A nie tylko to, ale się też chlubimy Bogiem przez Pana naszego Jeszu Chrystusa, przez którego teraz pojednanie otrzymaliśmy.
12
Przetoż jako przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć; tak też na wszystkich ludzi śmierć przyszła, ponieważ wszyscy zgrzeszyli.
13
Albowiem aż do zakonu grzech był na świecie; ale grzech nie bywa policzony, gdy zakonu nie masz.
14
Lecz śmierć królowała od Adama aż do Mojżesza i nad tymi, którzy nie zgrzeszyli, na podobieństwo przestępstwa Adamowego, który jest wzorem tego, który miał przyjść.
15
Ale nie jako upadek, tak i dar z łaski; albowiem jeśli przez upadek jednego wiele ich pomarło, daleko więcej łaska Boża i dar z łaski tego jednego człowieka Jeszu Chrystusa na wielu ich spłynie.
16
A dar nie jest taki, jak to, co przyszło przez jednego, który zgrzeszył. Albowiem wina jest z jednego upadku ku potępieniu, ale dar z łaski z wielu upadków ku usprawiedliwieniu.
17
Ponieważ jeśli dla jednego upadku śmierć królowała przez jednego, daleko więcej, którzy obfitość tej łaski i dar sprawiedliwości przyjmują, w życiu królować będą przez tegoż jednego Jeszu Chrystusa.
18
Przetoż tedy jako przez jednego upadek na wszystkich ludzi przyszła wina ku potępieniu; tak też przez jednego usprawiedliwienie na wszystkich ludzi przyszedł dar ku usprawiedliwieniu żywota.
19
Bo jako przez nieposłuszeóstwo jednego człowieka wiele się ich stało grzesznymi; tak przez posłuszeóstwo jednego człowieka wiele się ich stało sprawiedliwymi.
20
A zakon przytem nastąpił, aby obfitował grzech; lecz gdzie się grzech rozmnożył, tam łaska tem więcej obfitowała.
21
Aby jako grzech królował ku śmierci, tak też aby łaska królowała przez sprawiedliwość ku życiu eonowemu przez Jeszu Chrystusa, Pana naszego.
1
Cóż więc powiemy? Czy mamy pozostawać w uchybieniu [grzechu], aby łaska była obfitsza?
2
W żadnym razie! Jakim sposobem my, którzy umarliśmy dla grzechu, mamy nadal w nim żyć?
3
Czy nie wiecie, że jacy (zostaliśmy) zanurzeni w Chrystusie Jeszu, w śmierć jego zanurzeni zostaliśmy?
4
Razem pogrzebani więc (z) nim przez zanurzenie [chrzest] w śmierć, aby tak, jak (został) wzbudzony [podniesiony] Pomazaniec przez chwałę Ojca tak i my w nowości życia chodziliśmy.
5
Jeżeli bowiem zrośnięci zostaliśmy [staliśmy się] w podobieństwie śmierci Jego, ale i w powstanie będziemy.
6
To wiedzcie, że dla zniszczenia grzesznego ciała dawny nasz człowiek został razem z Nim ukrzyżowany po to, byśmy już więcej nie byli w niewoli grzechu.
7
Bo kto umarł, uwolniony jest od grzechu.
8
Jeśli umarliśmy razem z Pomazańcem, wierzymy, że z Nim również żyć będziemy,
9
Wiedząc, że Pomazaniec podniesiony z martwych, więcej nie umiera, śmierć już nim nie włada [panuje].
10
Co bowiem umarło uchybieniu [grzechowi], zmarło raz [bezwzględnie], co zaś żyje, żyje Bogu.
11
Tak i wy kalkulujcie siebie, (jako) będących zmarłymi wprawdzie uchybieniu [grzechowi], żyjący Bogu w Pomazańcu Jeszu, {Panu naszym}.
12
Niechże więc grzech nie króluje w waszym śmiertelnym ciele, poddając was swoim pożądliwościom.
13
Nie oddawajcie też członków waszych jako broń nieprawości na służbę grzechowi, ale oddajcie się na służbę Bogu jako ci, którzy ze śmierci przeszli do życia, i członki wasze oddajcie jako broń sprawiedliwości na służbę Bogu.
14
Albowiem grzech panować nad wami nie będzie; bo jesteście nie pod prawem, ale pod łaską.
15
Cóż tedy? Będziemy grzeszyli, bośmy nie pod prawem, ale pod łaską? Żadną miarą!
16
Czyż nie wiecie, że jeśli oddajecie samych siebie jako niewolników pod posłuszeństwo, jesteście niewolnikami tego, komu dajecie posłuch: bądź (niewolnikami) grzechu, (prowadzącego) do śmierci, bądź posłuszeństwa, (prowadzącego) do sprawiedliwości?
17
Dzięki niech będą Bogu za to, że gdy byliście niewolnikami grzechu, daliście z serca posłuch nakazom tej nauki, której was oddano
18
A będąc uwolnieni od grzechu, staliście się niewolnikami sprawiedliwości.
19
Ze względu na przyrodzoną waszą słabość posługuję się porównaniem wziętym z ludzkich stosunków: jak oddawaliście członki wasze na służbę nieczystości i nieprawości, pogrążając się w nieprawość, tak teraz wydajcie członki wasze na służbę sprawiedliwości, dla uświęcenia.
20
Kiedy bowiem byliście niewolnikami grzechu, byliście wolni od służby sprawiedliwości.
21
Jaki wówczas pożytek mieliście z tych czynów, których się teraz wstydzicie? Przecież końcem ich jest śmierć
22
Teraz zaś, po wyzwoleniu z uchybienia [grzechu] i oddaniu się na służbę Bogu, jako owoc zbieracie uświęcenie [oczyszczenie]. A końcem tego - życie eonowe [wieczne, bezkresne].
23
Albowiem zapłatą za uchybienie [grzech] jest śmierć; ale darem z łaski Bożej jest życie eonowe [przyszłe, bezkresne, wieczne], w Pomazańcu Jeszu, Panu naszym.